designers' task force
http://kulturasieliczy.pl/usmiech-warszawy/
Fragment wywiadu / part of an interview rozmawiał / by Wojtek Kacperski. (5.03.2011)
Why do you think „Warsaw's Smile” is worth promoting?
Simone De Iacobis (SI): The morphology of this street is so peculiar. The structure attracts cultural activists and has great potential of future team efforts. Our intention is to prove that the shape of a street provokes change, think: Broadway, New York. A diagonal cut in the tissue of the city centre makes all the difference, which shines in the corners and joints. Sebastian Bałut (SB): It’s located at the very center of the city, cutting Warsaw's downtown in half. Warsaw’s Smile seems like the most important part of town and I strongly believe that if any changes were to be introduced to its structure they would provide a completely new identity for the city center and the whole capital city. Małgorzata Kuciewicz (MK): It is one of the oldest structures on the map, older than the city itself. Primeval highways leading to the Vistula’s ford was the reason why Warsaw formed here. One quote kept recurring in my mind: „you won't see a thing until you find a good metaphor for it” (Gleick, Chaos). SB: There’s simply no seeing it without a name for it. MK: Precisely, and for me the idea of „Warsaw's Smile” can be considered as a new tool in urbanism. We're not designing anything. Linking the parts of the structure by common name, by the metaphor we are changing perception. We just want to raise public awareness. SB: Of course, we are aware that a change in the way of thinking about a certain place is going to determine later changes in urban structure, but this is not our goal. We only wish people would register acknowledge it. SI: In this project it all about translating the urban space.
Dlaczego uważacie, że Uśmiech Warszawy powinien zostać pokazany?
Simone De Iacobis (SI): Morfologia tej ulicy jest tak osobliwa, że aż aktywuje miasto. Widoczny jest proces skupiania się wokół „Uśmiechu” instytucji kulturalnych. Chcemy pokazać, że ukształtowanie ulicy – podobnie jak Broadway w Nowym Jorku – powoduje zmiany. To diagonalne cięcie wzdłuż tkanki śródmiejskiej determinuje w pewien sposób wyjątkowość. Może być ona dostrzeżona w narożnikach, w skrzyżowaniach. Sebastian Bałut (SB): „Uśmiech Warszawy” znajduje się w samym centrum miasta, przecina łukiem połowę Śródmieścia. Jest to najważniejsza część Warszawy i mocno wierzę, że gdyby coś zostało zrobione z tą strukturą, stworzyłaby ona nową tożsamość centrum. I nie ograniczałoby się to tylko do Śródmieścia, ale do całej stolicy. Małgorzata Kuciewicz (MK): Układ jest starszy od samej Warszawy. Prastary gościniec prowadzący do przeprawy wiślanej był powodem, dlaczego Warszawa powstała właśnie w tym miejscu. Miałam w głowie jeden cytat: „Nie widzisz niczego, dopóki nie masz metafory, która pozwoli ci to spostrzec” (Gleick, Chaos) SB: Musisz to wpierw jakoś nazwać, żeby to ujrzeć. MK: Tak i dla mnie idea „Uśmiechu Warszawy” może być przedstawiona jako narzędzie rozwoju miasta, narzędzie urbanistyczne. Nie projektujemy nic nowego, żadnego bulwaru albo nowego budynku. Samą nazwą dajemy metaforę, prowadzącą do powstawania nowego sposobu patrzenia. Naszym zamiarem jest zmiana świadomości ludzi. SB: Wiemy, rzecz jasna, że zmiana myślenia o pewnym miejscu w przestrzeni miejskiej zdeterminuje późniejsze zmiany w tej przestrzeni, ale to nie jest nasz cel na teraz, to przyjdzie potem. Chcielibyśmy po prostu aby ludzie zarejestrowali tę strukturę. SI: Tak mógłbym nazwać ten projekt: budowanie rozumienia przestrzeni.03/2011
